Krótkowzroczność w ciągu ostatnich trzydziestu lat dramatycznie wzrosła na całym świecie i stała się powszechnym problemem zdrowotnym. W krajach Azji południowo-wschodniej osiągnęła poziom epidemii, a w Europie i Stanach Zjednoczonych podwoiła się. Szacuje się, że do 2050 roku krótkowzroczność stanie się główną przyczyną utraty wzroku na świecie i dotknie 5 miliardów ludzi.

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, podejście do problematyki krótkowzroczności zmieniało się. Od zapobiegania wadzie i budowaniu szkół z dużymi oknami i placami zabaw, aż do rezygnacji z leczenia, ponieważ choroba ma podłoże genetyczne. A co ciekawe, do dnia dzisiejszego nie znaleziono genów odpowiedzialnych za jej rozwój. Choć potwierdzono, że dzieci rodziców krótkowzrocznych częściej rozwijają wadę niż dzieci rodziców normowzrocznych. W dalszych badaniach zauważono, że istnieją inne czynniki, które wpływają na rozwój krótkowzroczności. Są nimi czynniki środowiskowe, takie jak: praca z bliska i ekspozycja na światło słoneczne.

Wada rozwija się między 7. a 12. rokiem życia i stabilizuje się około 20. roku życia, gdy oko przestaje rosnąć. Powoduje problemy z odczytywaniem napisów z tablicy i zmusza dzieci do siedzenia w „pierwszej” ławce. U części dzieci, wada powiększa się, pomimo zakończenia procesu rozwoju. Wpływa na to, rozwój cywilizacji i nasilona praca z bliska. Związane jest to z wcześniejszym rozpoczynaniem edukacji, zwiększoną intensywnością nauki i współzawodnictwem dzieci od najmłodszych lat. Okazuje się, że u osób uczących się dłużej i osiągających wyższe wykształcenie, wada występuje znacznie częściej niż w innych grupach społecznych. Ponadto, rozwój technologii komputerowych i informatycznych, spadające ceny komputerów, tabletów i smartfonów, a także ich powszechna dostępność, zmusza oczy do patrzenia w jeden blisko położony punkt, często przez kilka godzin i prowadzi do uciążliwego napinania mięśni oczu. Co ciekawe, im mniejszy ekran urządzenia, tym napinanie mięśni oczu jest silniejsze, co oznacza, że największe szkody przynosi częste wpatrywanie się w ekran smartfonu. Proces napinania mięśni początkowo jest odwracalny i niewyraźne widzenie ustępuje po kilku minutach patrzenia w dal. W miarę jednak postępu choroby, gdy mięśnie nie rozluźniają się całkowicie, objawy krótkowzroczności nasilają się. Zwłaszcza wtedy, gdy dzieci spędzają więcej czasu w zamkniętych pomieszczeniach niż na świeżym powietrzu i doznają mniejszej ekspozycji na światło słoneczne. Dlaczego, tak się dzieje, nie ma pewności, ale jest jasne, że światło słoneczne na poziomie wyższym niż zwykle spotykane w pomieszczeniach szkolnych i domowych pomaga powstrzymać krótkowzroczność. Mniejsza ilość czasu spędzanego na świeżym powietrzu jest istotnym czynnikiem ryzyka wystąpienia krótkowzroczności, a czas spędzony na świeżym powietrzu równoważy podwyższone ryzyko wystąpienia wady wzroku z powodu pracy z bliska.

Do czynników wpływających na wydłużenie gałki ocznej, należą: wielogodzinna, nieustanna praca z bliska, brak dopływu światła do oka, niedobór witaminy D3, zbyt mała ekspozycja na światło słoneczne, rodzinne przekazywanie nawyków do pracy z bliska oraz spanie w oświetlonym pomieszczeniu i praca z urządzeniami ekranowymi do 2.roku życia.

Wśród niepokojących objawów, występują: problemy z odczytywaniem napisów z tablicy, nienaturalne pochylanie głowy nad książką, mrużenie oczu przy patrzeniu w dal, poszerzenie źrenic, bóle oczu i głowy, nadmierne mruganie, łzawienie, przewlekłe zapalenie brzegów powiek i spojówek.

Zapobieganie krótkowzroczności, polega na: utrzymywaniu odpowiedniej odległości oczu od książki czy komputera, dbaniu o dobre oświetlenie miejsca pracy, ograniczeniu ilości godzin pracy z bliska, robieniu przerw podczas pracy z bliska co 20-30 minut i patrzeniu w dal, mruganiu powiekami, nawilżaniu oczu kroplami naśladującymi prawidłowy skład łez, dbaniu o dietę bogatą w warzywa i owoce, uzupełnioną w witaminę A i D3, przebywaniu na świeżym powietrzu co najmniej 2 godziny dziennie, nie czytaniu w pozycji leżącej oraz ograniczeniu dzieciom w wieku 2.- 5. lat kontaktu z urządzeniami ekranowymi do 1. godziny.

Chociaż, krótkowzroczność może wydawać się niczym wielkim, to niestety odległe powikłania zagrażają widzeniu. Dlatego, wydaje się kluczowe rozpoczynanie leczenia, jak najwcześniej, poprzez: szkła korekcyjne w pełni wyrównujące wadę wzroku, pomimo wcześniejszych poglądów, że pełna korekcja „rozleniwia oko”, soczewki kontaktowe dobrej jakości, najchętniej jednodniowe, a także ortokorekcję i specjalnie zaprojektowane soczewki, które modelują powierzchnię rogówki w trakcie nocy i ułatwiają patrzenie w ciągu dnia, a także stosowanie kropli ocznych z atropiną w stężeniu 0,01%, które nie dają uciążliwych powikłań, jakie mogą wystąpić przy większym stężeniu leku.