Jaskra pierwotna otwartego kąta charakteryzuje się postępującym zanikiem włókien nerwowych siatkówki i utratą widzenia. Choć jest chorobą nieuleczalną, to leczenie pozwala długo zachować widzenie użyteczne. Możliwe jest to dzięki obniżaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego do poziomu bezpiecznego „ciśnienia docelowego”.

Wysokość „ciśnienia docelowego” ustala się na podstawie:

• zebranego wywiadu okulistycznego i ogólnego
• badania przedniego odcinka oka
• badania tarczy nerwu wzrokowego
• poziomu ciśnienia wewnątrzgałkowego
• oceny badań dodatkowych (pola widzenia i OCT, rzadziej GDx i HRT) wykonywanych tymi samymi aparatami i w tych samych warunkach

Im bardziej nasilone są zmiany jaskrowe i im młodszy jest pacjent, tym „ciśnienie docelowe” powinno być niższe.

Po włączeniu odpowiedniego leczenia przeciwjaskrowego, wykonuje się serię badań. Jeśli parametry jaskrowe są stabilne, można mówić o zahamowaniu choroby. Jeśli jednak występują niezgodności w porównaniu do badania poprzedniego, to można myśleć o progresji choroby i dalszym uszkadzaniu nerwu wzrokowego. Należy wówczas zmodyfikować sposób leczenia i rozważyć wykonanie zabiegu laserowego lub zabiegu chirurgicznego.

Warto zauważyć, że na sukces leczenia mają wpływ sami chorzy. Jeśli krople wpuszczają regularnie i o określonych porach, czyli zgodnie z mechanizmami działania leków, to uzyskuje się mniejsze wahania ciśnienia wewnątrzgałkowego w ciągu doby i lepsze efekty terapii.

W skład jaskry z otwartym kątem wchodzi: jaskra młodzieńcza otwartego kąta oraz jaskra pierwotna otwartego kąta, która może przebiegać z wysokim (jaskra pierwotna otwartego kąta z wysokim ciśnieniem wewnątrzgałkowym) lub prawidłowym ciśnieniem oka (jaskra normalnego ciśnienia). Elementem łączącym tych wszystkich typów jaskry jest otwarty kąt przesączania oraz występowanie charakterystycznych ubytków w polu widzenia i zmian w wyglądzie tarczy nerwu wzrokowego.

Jaskra młodzieńcza otwartego kąta rozwija się między 10. a 35. rokiem życia i przebiega

z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym. Jaskra pierwotna otwartego kąta występuje natomiast po 35. roku życia. Częstość występowania choroby zwiększa się wraz z wiekiem, szczególnie gdy dołączają się tzw. czynniki ryzyka, m.in. dodatni wywiad jaskrowy, cienka rogówka, krótkowzroczność powyżej - 3 dioptrii, cukrzyca, nadciśnienie, niedociśnienie, migrena i inne.

Mówiąc o jaskrze pierwotnej otwartego kąta, warto pamiętać o jeszcze dwóch postaciach choroby, czyli o podejrzeniu jaskry pierwotnej otwartego kąta i nadciśnieniu ocznym. Tu także kąt przesączania jest otwarty.
Podejrzenie jaskry pierwotnej otwartego kąta charakteryzuje się prawidłowym ciśnieniem wewnątrzgałkowym oraz podejrzanym przynajmniej jednym czynnikiem z grupy zmian charakterystycznych dla jaskry: jaskrowe zmiany w polu widzenia, jaskrowy wygląd tarczy nerwu wzrokowego lub zaniki włókien nerwowych siatkówki.

Natomiast, w nadciśnieniu ocznym ciśnienie wewnątrzgałkowe jest podwyższone, a pole widzenia, tarcza nerwu wzrokowego i grubość włókien nerwowych siatkówki jest prawidłowa.

Jaskra długo nie daje objawów, nie pogorsza widzenia i nie boli, ponieważ oko przyzwyczaja się do stopniowo podwyższające się ciśnienie wewnątrzgałkowe. Jeśli oko nie boli, to łatwo można zapomnieć o chorobie. Tym bardziej, że w ciągu kilkudziesięciu lat terapii występują chwile zwątpienia w istnienie choroby. Czasami trudno uwierzyć w sens leczenia i skutki choroby. A przecież, tylko pełne zaangażowanie ze strony pacjenta utrzymuje chorobę w ryzach i nie dopuści do utraty widzenia w przyszłości.